فارستر مدل ۲۰۱۷

سوبارو اوایل امسال اعمال دسته‌ای از تغییرات را روی مدل فارستر اعلام کرد. هم اکنون اولین بررسی ما روی کامل‌ترین نسخه‌ی فارستر یعنی مدل XT توربو صورت گرفته است.

از نمای جلو، این فارستر جدید به‌طور قابل‌توجهی طراحی واضح‌تری دارد. یک جلوپنجره‌ی بازطراحی شده و تریم کروم L شکل در سپر دیده می‌شوند و رینگ‌های آلیاژی ۱۸ اینچی، چراغ‌های LED و خروجی‌های اگزوز دوگانه تکمیل‌کننده‌ی کار هستند.

سوبارو می‌گوید که داخل کابین شما با حجم انبوهی از مواد با کیفیت و نرم مواجه خواهید شد. داشبورد کیفیت قابل قبولی دارد اما در برابر رقبایی همچون فولکس تیگوان و مزدا CX-5 کم می‌آورد. صفحه‌نمایش رزولوشن بیشتری نسبت به قبل دارد و صفحه لمسی مرکزی خودرو به‌طور شگفت‌آوری رضایت‌بخش است.

اما زیر پوست خودرو جایی است که سوبارو ادعا می‌کند بزرگ‌ترین تغییرات را انجام داده است. سیستم تعلیق خودرو بهینه‌شده تا عملکرد بهتری در جاده‌های ناهموار داشته باشد. مهندسان سوبارو همچنین سیستم فرمان را بهینه ساخته‌اند تا پاسخ‌های بیشتری را در جاده فراهم نماید.

درحالی‌که ادعاها می‌گویند تغییرات اساسی در فارستر صورت گرفته اما از پشت فرمان همان حس قبلی را دریافت می‌کنید. پیشرانه‌ی ۲ لیتری توربوی بنزینی در حد توان خود انجام وظیفه می‌کند اما اکثر خریداران نسخه‌ی دیزلی را بیشتر دوست خواهند داشت. گیربکس CVT خودرو تغییری نکرده و با اینکه عملکرد خوبی دارد اما هرگز احساس نرمی گیربکس‌های دوکلاچه را ندارد.

با القای اجباری که امروزه در میان تولیدات مدرن عادی شده، خودروسازان زیادی یاد گرفته‌اند تا تاخیر توربو را محدود نمایند اما در این مورد، فارستر XT بسیار عقب افتاده به نظر می‌رسد. قطع ارتباط غیرقابل‌انکاری در هنگام فشردن پدال گاز و پاسخ پیشرانه در شتاب گیری وجود دارد و شما را مجبور می‌کند تا با استرس زیادی اقدام به سبقت‌گیری نمایید. سیستم چهارچرخ محرک مشهور سوبارو باعث می‌شود تا فارستر ۲۳۷ اسب بخاری در مدت‌زمان ۷٫۵ ثانیه به تندی ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد، هرچند که در واقعیت هرگز به اندازه‌ی اعداد ذکر شده سریع احساس نمی‌شود.

مقادیر زیادی از تکان‌های بدنه وجود دارد اما حداقل فرمان خودرو به‌طور دقیق عمل می‌کند و به شما اجازه می‌دهد تا با دقت زیادی خودرو را فرمان دهید.
XT قدرتمندترین پیشرانه‌ی قابل سفارش در انگلستان است. هرچند علیرغم وجود توربو، هزینه‌های سواری این مدل بنزینی بالا است. سوبارو ادعا می‌کند فارستر مصرف سوخت ۷٫۱ لیتری دارد و در هر کیلومتر ۱۹۷ گرم دی اکسید کربن تولید می‌کند، به این معنی که از این خودرو مالیات بیشتری نسبت به رقبای دیزلی دریافت می‌شود.

شاید این خودرو روی جاده مردود شود اما در خارج از آن می‌درخشد. سیستم چهارچرخ محرک خودرو و ارتفاع زیاد باعث می‌شوند تا فارستر به مکان‌هایی برود که نیسان قشقایی تنها در خواب می‌تواند آنجا را ببیند! زیر خودرو هم حفاظ‌های قابل قبولی بکار رفته و همین موارد به شما اجازه می‌دهند تا با اعتمادبه‌نفس بیشتری به آفرود بپردازید.

با درب پشتی مربعی شکل و بزرگ، فارستر کاربردی بودن خود را حفظ کرده است و می‌توان اشیای بزرگ و سنگین را به آسانی در آن جای داد. فضای بار ۵۰۵ لیتری خودرو با خواباندن صندلی‌ها به ۱۵۹۲ لیتر افزایش می‌یابد و آن را در رده‌ی خودروهایی چون فورد کوگا و رنو کجار قرار می‌دهد.

به نظر می‌رسد که این به‌روزرسانی‌ها در میانه‌ی عمر فارستر نمی‌توانند سوبارو را در برابر رقبا پیروز نمایند. طراحی شلخته‌ی فارستر به طرز تفکر خاصی مربوط است، البته کابین یکنواخت، پیشرانه‌های تشنه و سواری بی زرق‌وبرق فارستر این خودرو را در ته جدول قرار می‌دهد. گیربکس CVT تنبل و شاسی نرم باعث چالشی در رانندگی می‌شوند و با ماهیت فارستر منافات دارند. مدل دیزل را انتخاب کنید یا بهتر است که چشمتان را روی فارستر ببندید و دنبال رقبا باشید.