معرفی هیوندای سانتافه اسپرت ۲۰۱۸

به عنوان یک کراس‌اور پنج سرنشینه جادار، طبقه‌بندی هیوندای سانتافه اسپرت ۲۰۱۸ از نظر سایز در گروه فعلی عجیب به نظر می‌رسد؛ این خودرو بین هیوندای توسان و هیوندای سانتافه قرار می‌گیرد، ولی در آن خبری از ردیف سوم (مانند همتای مسن‌تر) نیست. شکل و شمایل آن کراس‌اور دو ردیفی سایزمتوسط، فضای رقابت با خودروهای فورد اِج و نیسان مورانو را برای هیوندای به وجود آورده است. خودروساز کره‌ای دو گزینه پیشرانه از سانتافه اسپرت ارائه می‌دهد که تفاوت زیادی در پکیج و امکانات اضافی دارند. طبق نظر کارشناسان موتورترند، این تفاوت برجسته و چشمگیر است.

هیوندای سانتافه اسپرت از پیشرانه پایه ۲.۴ لیتری چهار سیلندر ۱۸۵ اسب‌بخاری و با گشتاور ۲۴۱ نیو‌تن‌متر قدرت می‌گیرد. گزینه ۲.۰ لیتری چهارسیلندر توربوشارژ، ۲۴۰ اسب‌بخار تولید می‌کند و گشتاور ۳۵۲ نیوتن‌متری را رقم می‌زند؛ این مورد شبیه به پیشرانه تنفس طبیعی پایه به سیستم انتقال قدرت شش سرعته اتوماتیک متصل می‌شود. گزینه دوچرخ محرک به عنوان استاندارد موجود است؛ در حالی که گزینه تمام‌چرخ محرک هم برای هر چهار ویرایش وجود دارد. قبل از اینکه مدل ۲۰۱۷ هیوندای سانتافه اسپرت مورد بازنگری و دگرگونی قرار بگیرد، پیشرانه ۲.۰ لیتری آن ۲۵ اسب‌بخار قدرت و ۱۲ نیو‌تن‌متر گشتاور بیشتر تولید می‌کرد؛ درحالی که پیشرانه تنفس طبیعی ۲.۴ لیتری، قدرت و گشتاور اضافی ۵ اسب‌بخار و ۴ نیوتن‌متر تولید می‌کرد. در اینجا دو ویرایش کاملا متفاوت (مدل پایه: سانتافه اسپرت دوچرخ محرک ۲.۴ لیتری و بالاترین مدل: سانتافه اسپرت تمام‌چرخ محرک ۲.۰ لیتری آلتیمیت) مورد آزمایش قرار گرفته‌اند.

با توجه به تفاوت اعداد و ارقام قدرت پیشرانه و گشتاور، در واقع نسخه تنفس طبیعی سانتافه در این آزمایش سریع‌تر از گزینه توربو عمل کرده است. مدل ۲.۴ لیتری در ۸.۳ ثانیه از حالت سکون به ۱۰۰ کیلومتربرساعت می‌رسد، درحالی که مدل ۲.۰ لیتری به ۸.۴ ثانیه، زمان نیاز دارد. (این بهبودسازی برای مدل توربو قابل‌توجه است؛ چون مدل ۲۰۱۵ توربو سانتافه در ۹.۳ ثانیه به ۱۰۰ کیلومتربرساعت می‌رسید.)

نگاهی اجمالی به جدول مشخصات فنی خودرو، اختلاف وزن ۱۹۵ کیلوگرمی را مشخص می‌کند. مدل ۲.۴ لیتری در تست عبور از مسیر ۴۰۰ متر هم اندکی موفق‌تر بوده است و این مسافت را در زمان ۱۶.۴ ثانیه یعنی ۰.۱ ثانیه سریع‌تر از مدل ۲.۰ لیتری توربو طی کرده است. هر دو مدل در مسیر بسته هشت (Eight Figure Course: مسیر بسته‌ای شبیه به عدد ۸) زمان ۲۸.۴ ثانیه را در شتاب گرانش ۰.۵۸ g، رقم زده‌اند. مسافت ترمز از سرعت ۱۰۰ تا ۰ کیلومتربرساعت برای مدل تنفس طبیعی ۴۲ متر و برای مدل توربو رقم ۴۴ متر ثبت شده‌ است. در نظر داشته باشید که سطح جاده‌ آزمایش در این فرایند با سایر بررسی‌های کارشناسان موتورترند متفاوت بوده است و نسبت به سطوح قبل، چسبندگی کمتر و فواصل توقف طولانی‌تر دارد.

اگرچه اعداد و نتایج حاصل از بررسی تضاد و تفاوت چشم‌گیری را نشان نمی‌دهند؛ سردبیران موتورترند مدل توربو را ترجیح می‌دهند. کریستین سیباو از سردبیران، بر انتخاب این مدل تأکید کرده است و می‌گوید:

اگرچه این پیشرانه، روان‌ترین پیشرانه ممکن نیست؛ ولی مسلما نسبت به پیشرانه ۲.۴ لیتری مدل پایه خیلی بهتر است.

در پیست هم راندن سانتافه اسپرت ۲.۰ لیتری آلتیمیت سرگرم‌کننده‌تر بوده است و قابلیت تحرک تمام‌چرخ، تفاوت زیادی حاصل کرده است. انگوس مکنزی، رئیس دفتر بین‌المللی موتورترند می‌گوید:

از بین دو نسخه موجود،‌ گزینه تمام‌چرخ محرک ۲.۰ لیتری توربو سواری بهتری دارد. قابلیت چسبندگی چرخ‌های عقب در ورودی پیچ‌ها عملکرد استوار و ثابت‌تری را رقم می‌زند، درحالی که هنگام خروج از پیچ با اعمال فشار و شتاب بیشتر، از مداخله سرنشین‌ها جلوگیری کرده و ایمنی بیشتری حاصل می‌کند.

از طرفی سروصدای تایر نسخه ۲.۴‌ لیتری بیشتر بوده و در مسیرهای مارپیچی مشابه، کم‌فرمانی بروز می‌دهد. فرانک مارکوس، مدیر فنی و اسکات ایوانز، دستیار سردبیر موتورترند در حالت اسپرت (Sport Mode)، واکنش بهتری از پیشرانه گزارش کرده‌اند؛ ولی هر دو از عملکرد سیستم انتقال قدرت در این حالت انتقاد کرده‌اند. مارکوس می‌گوید:

به نظر می‌رسد که در حالت اسپرت، واکنش دریچه گاز تیزتر می‌شود؛ ولی برای برنامه‌ریزی سیستم انتقال کار زیادی انجام نمی‌شود.

کارشناسان هنگام رانندگی در آزادراه‌های لُس آنجلس، متوجه سواری فنری و جهنده و همینطور ورود سروصدای باد به داخل کابین شده‌اند. نسخه ۲.۰ لیتری هنگام سرعت‌گیری در آزادراه واکنش بهتری داشته است. هیوندای سانتافه اسپرت در مسیر خارج‌جاده‌ای شنی هم آزمایش شده است؛ جایی که قابلیت تمام‌چرخ محرک باعث درخشش خودرو می‌شود.مارکوس می‌گوید:

اگرچه احساس می‌کنم که سیستم کنترل چسبندگی مقدار قابل توجهی از قدرت را می‌کاهد؛ ولی خودرو حتی به مرز گرفتاری در ماسه هم نمی‌رسد.

باوجود اینکه برای سانتافه اسپرت تمام‌چرخ محرک خبری از حالت آف‌رود نیست، باز هم این خودرو در قسمت‌هایی از مسیر که ماسه زیاد و عمیقی وجود داشت، سرعت خود را به خوبی حفظ کرده و ایوانز هم بر این موضوع تأکید می‌کند.

تایرهای خودرو در ماسه‌های عمیق کارایی خوبی دارند و سانتافه اسپرت خود را به خوبی جمع‌وجور می‌کند. کسانی که در مناطق برفی یا بخش‌هایی که مسیر‌های گل‌آلود دارد، زندگی می‌کنند،‌ بهتر است از نسخه تمام‌چرخ محرک استفاده کنند.

از سوی دیگر نظرات خوبی شامل حال مدل دوچرخ محرک نشده است. سردبیر اد لو می‌گوید همانطور که انتظار می‌رفت این خودرو یک آف‌رود بد است و در شن و ماسه‌ها گیر می‌افتد. در آخر بیشترین تعریف و تمجیدها شامل حال فضای داخلی سانتافه اسپرت ۲۰۱۸ شد. فضای داخلی مدل پایه به دو تُن رنگ متضاد آراسته است که برای خودرویی با برچسب قیمت ۲۶,۳۱۰ دلار تجملی به نظر می‌رسد. ایوانز هم بر همین باور است و سانتافه اسپرت را به عنوان یک مدل پایه، خودرویی زیبا توصیف می‌کند.

من رنگ و تعامل مواد و تکسچر‌های فضای داخلی را دوست دارم. مسلما مواد اولیه به کار برده شده در این قسمت ارزان هستند و رنگ قهوه‌ای روشن بسیار ارزان به نظر می‌رسد؛ ولی در این بازه قیمتی، بد نیست. فرمان خودرو حس خیلی خوبی منتقل نمی‌کند.

با نمایشگر اطلاع‌رسانی ۷ اینچی، سانتافه اسپرت ۲.۰ لیتری آلتیمیت با اپل CarPlay و اندروید Auto سازگاری دارد؛ ولی این مدل در حدود ۴۰,۱۶۰ دلار قیمت خورده است. سانتافه اسپرت ۲.۰ لیتری آلتیمیت به صندلی‌های جلوی گرمایشی و تهویه‌ای (Heated and Ventilated Seats)، صندلی راننده به همراه پشتیبان قسمت پایین کمر و نواری از جنس چوب مصنوعی روی داشبورد مجهز است که لمس و حس خوبی القا می‌کند.

فضا در ردیف دوم از حد کافی بیشتر است و صندوق عقب بسیار جادار است. مارک رکتین، سردربیر اجرایی می‌گوید:

چنین فضایی برای کسی که وقت زیادی را بیرون از منزل سپری کرده و وسایل جاگیر و بزرگی دارد، ضروری است.

در مجموع، هیوندای سانتافه اسپرت ۲۰۱۸، نسبت به قیمت و امکانات، ارزش خرید بالایی دارد. چه مدل ۲۶,۰۰۰ دلاری و چه مدلی گران‌تر با امکانات بیشتر، همه وظیفه خود را به خوبی انجام می‌دهند. البته کارشناسان انتظار داشتند، سیستم تعلیق بهتر و پیشرانه قوی‌تری برای این خودرو و به منظور القای حس بهتر به راننده استفاده شود.